تو یه نگاه اول همه میگن یه ادم خود خواه و تیتیش مامانیم که کلاس میزارم.ولی بعد از برخورد باهام میگن که اشتباه فکر کردیم و تو یه ادم شادی هستی.
همه میگن که شادم ولی هیچکی خبر نداره که اونایی که شادن از همه غمگین ترن تو دلشون هزار تا مشکل دارن و سعی میکنن که مشکلشونو با خندیدن نادیده بگیرن.
خیلی ها هم هستن که غم و غصه هاشونو یه جورایی نشون میدن.
ولی من بر عکس همه هستم طرز فکرام با همه فرق داره یه ادم بلند پروازیم و عااااشق مسافرتم.
گاهی که دلم میگیره دوست دارم خودمو بغل کنم ببرم بخوابونمش دست ببرم لای موهاش و نوازشش کنم لالایی واسش بخونم بعد بگم غصه نخور خودم جان همه دچیز درست میشه.همه چیز اون چیزی که تو میخوای میشه.
آدمها غرورشونو کنار میزارن همه با هم صمیمی میشن.
بچه ها دیگه سر 4راهاکار نمیکنن و با اون دستای معصومشون گل نمیفروشن
پولدارا با فقیرا هم سطح میشن دیگه هیچ وقت کسی و که دوستش داری تورو تحقیرت نمیکنه.ولی کاش همه این ها رویا نبود وحقیقت داشت.
شاید الان تو سرتو به حالت تعصب تکون بدی و بگی ای بابا دلش خوشه چقد رویا پردازی میکنه کیه که غصه نداره؟منم میگم اره خیییییلی ها هم هستن که با غصه هاشون میجنگن خیییییلی ها هم مثل من با رویا هاشون زندگی میکنن.(به نظر شما من چه جور ادمی هستم)